Neşet Ertaş Sözleri

Özü gülmeyenin yüzü güler mi?

Herkesin bir Zahide’si vardır.

Sen beni gülünce mutlu mu sandın, yalandan yüzüme gülen dünyada.

Uyku girmez gözüne, gönlü viran olanın.

Ağla sazım ağlanacak zamandır.

Kadın insandır. Biz erkekler ise insanoğlu.

Gönül Mecnun olmuş çölde geziyor.

Bir de şu var; Gönlün’ün eşini bulan garip değildir.

Kendini bilen bilmeyenin kusuruna bakmaz!

Denizi seyretmek gibidir bozkırda gökyüzünü seyretmek.

Mühür gözlüm, seni elden sakınırım kıskanırım.

İnsanları birbirinden ayıran mezhepçilere karşıyım, mezheplere değil.

Ahu gözlerini sevdiğim dilber, sana bir sözüm var diyemiyorum.

Aşk biterse yorulur insan, ben ne zaman ölürsem Neşet yoruldu desinler.

Kendi kendisinden utanmayan, yeryüzünde hiç kimseden utanmaz.

Biz doğduğumuzdan beri yoksulduk. Varlığı görmedik ki yoksulluktan şikayet edelim.

Sevgi dünyasına yalan girmez, gönülden sevmeyen Hak’ka eremez.

Ben diyorum ki, insan ve insanoğlu var. Ayrımcılığın sonu kavgadır, kavganın karı var mı?

Darda kaldım diye umutsuz olma, yok iken dünyayı var eden vardır.

Nerde bir türkü söyleyen görürsen korkma yanına otur. Çünkü kötü insanların türküleri yoktur!

Gönlünün eşini bulan garip değildir. Ağla sazım ağlanacak zamandır.

Gurbette olanların hiç biri mutlu değil ben mutluyum diyene rastlayamazsın. Neden? Gurbet herkesin içinde taş gibidir.

İki büyük nimetim var. Biri anam, biri yarim. İkisine de hürmetim var. Birisi var etti beni, birisi yar etti beni.

Güneşe gülle at, karartır mı hiç? Allah sevmediğini yaratır mı hiç? İnsan olan insan darıltır mı hiç? Haksızlık haksızın özünden olur.

Seviştiğimde mutlu olurum, sevgisiz imanı nasıl bulurum, böyle inandım böyle bilirim, sevişmek ibadettir sevgi imandır.

Hak bildiğim yoldan ayrı gitmedim, koğular getirip gıybet etmedim, gönülleri kırıp can incitmedim, bir garip sazımı çaldım giderim.

Gel sevelim, sevileni seveni sevgisiz suratlar gülmüyor canım, nice gördüm dizlerini döveni, giden ömür geri gelmiyor canım.

Ne söyleyeyim şu dünyanın haline dağlar ayrı ayrı, çöl ayrı ayrı, şu insanlar bölüşmüşler dünyayı Hudut ayrı ayrı yol ayrı ayrı.

İlimsizlik bilgisizlik yüzünden, cehalet hortlayıp çıkar mı çıkar. Sevgisizlik saygısızlık yüzünden, insan insandan bıkar mı bıkar.

Can yakıp da kalp kırma ey insanoğlu. Senin de gül benzin solacak bir gün. Her canlının kalbi Allah’a bağlı. Herkes ettiğini bulacak bir gün.